اسلامی معلومات
خداوند متعال در اوقات ذیل از خنده کردن سخت بدش می آید:
1: خنده کردن در بالای قبرستان
2: خنده کردن از پشت جنازه
3: در مجلس علما
4: در هنگام تلاوت قرآن کریم
5: در مسجد
6: در هنگام اذان
پخش کردن این پیام باعث از بین بردن اشتباهات بسیاری از مردم خواهد شد
------------------------------
پنج معلومات سحر آمیز
1- آیا میدانی:
زمانی که اذان تمام میشود دعایت مستجاب میشود پس محروم نکن خودت را از دعا بعد از تکرار کردن اذان و دعای معروف ( اللهم رب هذه الدعوة التامة...)
2- آیا میدانی
کجا قرار داده میشود گناهان تو در حالی که نماز میخوانی؟
رسول خدا صلح الله علیه و آله فرمودند ( که بنده ی خدا وقتی بلند شد تا نماز بخواند با تمام گناهانش آمده پس گناهانش بر روی سرش و گردنش گذاشته میشود پس هربار که به رکوع و سجود میرود گناهانش میریزد.)
ای کسی که عجله میکنی در رکوع و سجود! !!!!!! سجود و رکوعت را تا میتوانی طولانی کن تا گناهانت از تو بریزد این اجر را از دست نده
3- آیا میدانی
زن نیکو کاری فوت کرد و هر وقت قبرش را زیارت میکردند از خاک قبرش بوی گل می آمد شوهرش گفت که او هیچ وقت خواندن سوره ملک را قبل از خواب ترک نمیکرده پس مبارک باد بر آن کسی که خواندن سوره ملک قبل از خواب را برای خودش عادت قرار داده پس بر این کار حریص باش زیرا نجات میابی از عذاب قبر"
4- آیا میدانی
با خواندن آیة الکرسی بعد از هر نماز فاصله بین تو و بهشت فقط مرگ است ورودت در بهشت تضمینی است
5- آیا میدانی
بعد از تمام شدن نماز نباید عجله کنی و باید مدتی بنشینی برای اینکه ملائکه بعد نماز برای تو دعا میکند نزد خداوند
___________________________________
توجه - توجه - توجه - توجه
هر کس در موقعی اذان به موسیقی و ترانه گوش دهد نمی تواند هنگام مرگ شهادتین بگوید.
و اگر منتشر نکنی بدان که گناهانت مانع این کارت شده اند.
________________________________کند:
1
اگر‌حالا نمیتانید نشر کرده و بعداً بخوانید
الله متعال بنا به حکمت خویش برای عبادات وقت و زمانی را قرار داده که مختص به آن عبادت است، ممکن است تمام این حکمتها بر ما مشخص نباشد، اما در هرحال ما بعنوان مسلمان و تسلیم شدگان درگاه الهی مامور و موظف هستیم که مطابق تعریف و خواست شرع عمل کنیم، و عدول از آن محدوده جایز نیست مگر با وجود عذری که مقبول شرع باشد.
و اما کسی که نمازش را در محدوده مقرر خود - که شرع تعیین کرده - نمی خواند تا آنکه وقت آن به اتمام می رسد، خارج از دو حالت نیست :
اول : به دلیل وجود عذر شرعی – خواب یا فراموشی – نمازش را نخوانده باشد تا آنکه وقت آن به پایان می رسد، در چنین حالتی او گناهکار نیست (بشرطیکه عمدا در وقت نماز و یا برای ترک آن نخوابد) و بایستی نمازش را قضاء کند، یعنی هرگاه از خواب بیدار شد و یا بیاد آورد – بدون تاخیر – نمازش را قضا
دلیل آن روایت انس بن مالک رضی الله عنه از پیامبر صلی الله علیه وسلم است که فرمود : «مَنْ نَسِیَ صَلاةً فَلْیُصَلِّ إِذَا ذَکَرَهَا، لا کَفَّارَةَ لَهَا إِلا ذَلِکَ». بخاری (597).
یعنی : « هر کس نمازی را فراموش کرد همان لحظه که به یاد آورد آن را بخواند، هیچ کفاره ای جز این بر او نیست».
و در روایت مسلم از انس آمده که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود : «إِذَا رَقَدَ أَحَدُکُمْ عَنِ الصَّلَاةِ، أَوْ غَفَلَ عَنْهَا، فَلْیُصَلِّهَا إِذَا ذَکَرَهَا، فَإِنَّ اللهَ یَقُولُ: أَقِمِ الصَّلَاةِ لِذِکْرِی» مسلم (684).
یعنی : «هرگاه یکی از شما در هنگام نماز در خواب مانده بود، و یا بیادش نبود، هرگاه بیاد آورد نمازش را بخواند، چرا که الله متعال می فرماید : «و نماز را برای یاد من برپا کن
دوم : بدون عذر شرعی اقدام به ترک و نخواندن نماز کند، حال چه از روی کسالت و تنبلی باشد یا غیره، چنین شخصی به اتفاق فقهای اسلام گناهکار است، و گناه وی جزو گناهان کبیره است، و سزای آن آتش جهنم است، چنانکه قرآن کریم دلیل رفتن به جهنم عده ای را اینگونه نقل می فرماید: « إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ * فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءلُونَ * عَنِ الْمُجْرِمِینَ * مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ * قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ» (مدثر 41-43).
یعنی: «اصحاب یمین در باغهای بهشتند، و ازمجرمان سؤال میکنند: چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟ میگویند: ما از نمازگزاران نبودیم».
و حتی بعضی از اهل علم معتقد به کفر آن هستند، و به این حدیث نبوی صلی الله علیه وسلم استناد کرده اند که فرمود : «إِنَّ بَیْنَ الرَّجُلِ وَبَیْنَ الشِّرْکِ وَالْکُفْرِ تَرْکَ الصَّلَاةِ» مسلم (82).
یعنی : «حد فاصل میان انسان و شرک/il
و گفتند : باید هرچه زودتر توبه کند و نمازهایش را در وقت شرعی آنها بخواند.
و اما جدا از این مسئله – یعنی حکم ترک نماز – چنانچه کسی توبه کند و بخواهد نمازهای گذشته را – که نخوانده - جبران کند، آیا قضاء کردن برای او مشروع است؟
پاسخ : علمای اسلام در این مورد اختلاف رأی دارند :
1- بعضی از علماء – مانند ابوحنیفه و مالک و شافعی - با قیاس بر انسان فراموشکار و در خواب مانده، گفته اند : اگر قضای نماز بر فراموشکار واجب باشد، به طریق اولا بر دیگرانی که عمدا آنرا ترک کرده اند، هم واجب است، لذا نمازهای گذشته را قضاء کند.
2- در مقابل عده ای دیگر از اهل علم می گویند : این قیاس مع الفارق است، زیرا کسی که عمدا (یعنی بدون عذر شرعی) نمازش را نمی خواند گناهکار است، ولی فراموشکار و خواب مانده گناهکارنیست، پس چگونه انسان عاصی را بر غیر عاصی قیاس کردن روا
و قضاء کردن برای چنین کسی مشروع نیست، بلکه باید توبه کند و مصمم باشد که دیگر نمازهای فرض را هرگز ترک نخواهد کرد، و در عوض برای جبران تا می تواند اعمال صالحه انجام دهد و نمازهای سنت را از دست ندهد، تا الله متعال نقص وارده در نمازهای فرض وی را بوسیله نمازهای سنت جبران کند، چنانکه پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم فرمود : «إِنَّ أَوَّلَ مَا یُحَاسَبُ بِهِ الْعَبْدُ الْمُسْلِمُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ الصَّلَاةُ الْمَکْتُوبَةُ فَإِنْ أَتَمَّهَا وَإِلَّا قِیلَ انْظُرُوا هَلْ لَهُ مِنْ تَطَوُّعٍ فَإِنْ کَانَ لَهُ تَطَوُّعٌ أُکْمِلَتْ الْفَرِیضَةُ مِنْ تَطَوُّعِهِ» صحیح أبی داود (810).
یعنی : «اولین چیزی که بنده‌ی مسلمان در روز قیامت از آن محاسبه میشود، نماز فرض است؛ اگر آن را به طور کامل انجام داده که خوب، در غیر این صورت گفته میشود : نگاه کنید آیا نماز مستحبی دارد؛ اگر نماز مستحبی داشته باشد نماز فرضش از آن کامل می‌گردد».
امام ابن حزم می گوید : «هرکس عمدا نماز نخواند تا آنکه وقت نماز به پایان می رسد، دیگر ابدا قادر به قضاء (جبران) آن نخواهد شد، پس اعمال حسنه زیاد انجام دهد و نماز سنت زیاد بخواند، تا میزان او در قیامت سنگین شود، و باید توبه کند و از الله متعال طلب استغفار کند». "المحلی" (2 / 235).
و این رأی عمر بن خطاب، و پسرش عبدالله، و سعد بن ابی وقاص، و سلمان فارسی، و ابن مسعود، و قاسم بن محمد بن ابوبکر، و بدیل عقیلی، و محمد بن سیرین، و مطرف بن عبدالله، و عمر بن عبدالعزیز، و داود ظاهری، و ابن حزم نیز هست، همچنین رأی برگزیده شیخ الاسلام ابن تیمیه و امام شوکانی، و ترجیح علامه ابن باز و البانی و ابن عثیمین و دیگران می باشد.
و – علاوه بر دلایل ذکر شده – به موارد زیر هم استدلال کردند :
1- الله متعال می فرماید : « إِنَّ الصَّلاَةَ کَانَتْ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ کِتَابًا مَّوْقُوتًا» (نساء 103).
یعنی: «نماز فریضه‌ای است که خدای عزوجل آنرا بر بندگان خویش در اوقات معلوم و معینی فرض گردان
و گفتند : نماز زمان خاصی دارد و هریک دارای وقت آغاز و پایانی است، و خروج از آن بدون دلیل شرعی جایز نیست، لذا برپاداشتن نمازها در غیر اوقات آنها مشروع نیست، مگر به خاطر وجود عذری شرعی، مانند در خواب ماندن، یا فراموش کردن..
2- پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند : «مَنْ نَسِیَ صَلاةً فَلْیُصَلِّ إِذَا ذَکَرَهَا، لا کَفَّارَةَ لَهَا إِلا ذَلِکَ» بخاری (597). یعنی : «هر کس نمازی را فراموش کرد همان لحظه که به یاد آورد آنرا بخواند، هیچ کفاره ای جز این بر او نیست».
و این یعنی : اگر بعد از بیادآوردن، ادای آنرا به تاخیر انداخت، دیگر برای وی کفاره نخواهد شد، پس حال کسی که عمدا و بدون فراموشی یا خواب ماندن نمازش را نمی خواند چه خواهد بود؟! به طریق اولا (قضای آن) برایش کفاره نخواهد بود، و نفعی برایش نخواهد داشت
3- ابن حزم رحمه الله می‌گوید : «همانا خداوند متعال برای هر نماز فرضی وقت معینی را قرار داده که آغاز و پایانش مشخص است، بطوریکه در زمان مشخصی وقت آن فرا می‌رسد، و نیز در وقت معینی وقت آن به پایان می‌رسد، بنابراین کسی که نمازش را بعد از خارج شدن وقتش می‌خواند، مثل کسی که نماز را قبل از دخول وقتش خوانده باشد، چون هر دوی آنها در غیر وقت خودشان نماز خوانده‌اند». «المحلی» (235/2).
4- و باز امام ابن حزم می گوید : « همچنین حکم کردن به قضاء باید از جانب شرع باشد، و شرع جز برای الله متعال که بر زبان پیامبرش ابلاغ می کند، جایز نیست.
ما از کسی که معتقد است؛ قضای نماز بر کسی که عمدا آنرا ترک کرده واجب است، می پرسیم : درباره این نمازی که شما امر به خواندنش می کنید خبر دهید : آیا خدای متعال به آن امر کرده یا غیر آنست؟ اگر گفتند : فرقی ندارد (مثل هم هستند)، ما می گوئیم : پس با این حساب کسی که عمدا نمازش را ترک کند گناهکار نیست! زیرا او آنچه را خداوند به وی امر کرده (با قضایش) انجام داده، و هیچ سرزنشی هم متوجه کسی که نمازش را نمی خواند تا آنکه وقتش به پایان می رسد نخواهد بود! درحالیکه کسی چنین چیزی نمی گوید (یعنی کسی تابحال نگفته کسی که عمدا نمازش را ترک کند گناهکار نیست).
و اگر هم گفتند : این نماز (یعنی قضای نماز) را خداوند بدان امر نکرده، می گوئیم : راست گفتید، و همین کفایت می کند که آنها اقرار کنند چیزی را امر کرده اند که خدای متعال امر نکرده است». " المحلی " (2 / 236) .
و باز می گوید : «حکم کردن به قضای نماز باید از جانب خدا بیان شده باشد، زیرا حکم کردن به چیزی یک نوع قانونگذاری به حساب می‌آید، و این کار مختص خدا است که آن را توسط پیامبرش ابلاغ کرده است و اگر بر کسی که نماز را عمداً تا خروج وقت آن ترک کند قضایی واجب می‌بود، خداوند متعال و رسول او صلی الله علیه وسلم ازذکر آن غفلت نمی‌کردند و آن را هم فراموش نکرده‌اند وبا ترک بیان آن عمداً ما را در سختی قرار نمی‌دادند : «وَمَاْ کَاْنَ رَبُّکَ نَسِیّاً» (مریم : 64). یعنی : «و پروردگار تو فراموشکار نبوده است».
و هر قانونگذاری و حکمی که منشأ آن قرآن و سنت نباشد، باطل است » «المحلی» (235/2).
و امام شوکانی می گوید : «ابن تیمیه گفته : قائلین به قضای نماز هیچگاه حجتی برای ارائه نداشتند، و اکثر آنها می گویند : قضاء واجب نیست مگر با امر جدید، حال آنکه امری درکار نیست، و تازه ما تنها بر سر قضای نماز با آنها نزاع نداریم، بلکه درباره قبول نماز قضاء و صحت نماز هم در غیر وقت خود با آنها نزاع می کنیم. و بحث در آن به درازا کشیده، و آنچه ذکر کردیم داود (ظاهری) و کسانی که با اویند نیز برگزیده اند، و صحیح هم همانست که ذکر شد، چرا من بعد از تحقیق زیاد در بین (کلام) قائلین به وجوب نماز قضاء بر کسی که عمدا ترک کند، دلیلی نیافتم که در میدان مناظره قابل پذیرش باشد..» " نیل الأوطار " (2 / 26) .
بنابراین قول راجح – والله اعلم – آنست که : قضای نماز برای کسی که بدون داشتن عذر شرعی آنرا ترک گفته، مشروع نیست و فایده ای هم ندارد، بلکه بایستی توبه و استغفار کند و در عوض برای جبران اعمال صالحه و نمازهای سنت زیاد بخواند.
اگر خواهان تفصیل بیشتر هستید، می توانید به کتاب "الصلاة"ابن قیم مراجعه کنید.
نکته : شیخ الاسلام ابن تیمیه گفته : «کسانی از علماء که معتقد به قضاء هستند، نمی گویند که به مجرد قضاء گناه از دوش او ساقط می شود، بلکه می گویند قضاء کردن گناه وی را تخفیف می دهد، اما گناه ترک و تاخیر نماز از وقتش مانند دیگر گناهان یا نیاز به توبه دارد و یا به حسناتی که محو کننده گناهان است، و یا به سایر چیزهایی که موجب ساقط کردن عقاب اخروی اند». "منهاج السنة " (5 / 233) .
